Het flexmodel: het belang van persoonlijke aandacht (deel 2)

Droom jij als docent wel eens van leerlingen die zelfstandig worden, zelf aangeven waar hun zwakke punten liggen en discipline hebben om zichzelf te verbeteren? Zoals je in het eerste blog hebt kunnen lezen lopen deze leerlingen in het wild rond op het Koning Willem II College in Tilburg. In deel 2 vertelt docent en coach Daisy van den Berghe je wat ze allemaal uit de trainingen heeft meegenomen, en wat essentieel is tijdens een goed coachgesprek. Lees snel verder!

Verdiepend en verbredend

Het flexmodel is een onwijs goeie manier om zelfstandigheid bij leerlingen aan te wakkeren door ze een breder keuzeprogramma te bieden. Coach Daisy: “Het flexmodel geeft een aantal leerlingen op onze school de kans om kennis te maken met een totaal nieuw systeem. De leerlingen krijgen meer persoonlijke aandacht, meer feedback op hun werk en de kans om zich breder te verdiepen in een aantal nieuwe vakken. Zo hebben ze de keuze om bijvoorbeeld filosofie te volgen, of extra wiskunde. Het nieuwe model is dus zowel verdiepend als verbredend. Daarnaast verandert de rol van een mentor in een coach.”

Coach de coach

Tijdens de 5 trainingen van ongeveer 3 uur heeft Daisy naar eigen zeggen veel opgestoken. Daisy: “Ik heb zelf trainingen van September gevolgd om coach te worden, en heb daarna ook een training gevolgd om zelf collega’s te trainen tot coach. Dat is natuurlijk belangrijk, zodat wij het stokje van September-trainer Cor over kunnen nemen”.  Zoals in het vorige blog al is vermeld heeft Daisy die trainingen als leerzaam, maar vooral ook als een training met veel positieve energie ervaren. “Cor is een hele energieke en positieve man die de training altijd erg leuk maakte. Daarnaast geeft hij ook hele duidelijke structuren aan, wat ik persoonlijk erg fijn vond. Ik denk dat de positiviteit die hij meeneemt echt wel een soort voorbeeld voor mij is wat ik graag zou willen meenemen in mijn eigen coachgesprekken met leerlingen”.

Meer focus op de persoon achter de leerling

De theorie van de trainingen kon op school gelijk in de praktijk worden ingezet. Daisy: “Soms had ik een gesprekje met een leerling direct na de training, en dan had ik gelijk hele andere inzichten. Je leert erg veel in 3 uur! Wat ik vooral heb meegekregen daaruit is om echt een doel vast te stellen in een gesprek. Voor de trainingen gingen coachgesprekken ongeveer zo: Hoe gaat het met je? Hoe gaat het met je cijfers? Wat kunnen we aan die cijfers doen? Dat is natuurlijk niet wat je wil als je een leerling persoonlijke aandacht en een luisterend oor wil bieden. Misschien heeft de leerling een nare thuissituatie waardoor de cijfers minder goed lopen, waarschijnlijk kom je daar met dit gesprekje niet achter. Bij de training van Cor leerde ik dat ik eigenlijk veel meer wil van een leerling dan alleen op cijfermatig gebied. Ik wil dat een leerling zelf gaat inzien wat de leermethode is die bij hem of haar past, dat hij of zij op zichzelf leert reflecteren en dat ze gaan inzien hoe ze zelf zijn als leerling in de klas. Als ik het kan samenvatten denk ik dat ik vooral heb geleerd om meer te kijken naar de leerling zelf, en minder naar het cijferkundige plaatje”.

Relatie versterken

In de praktijk blijkt dat soms lastiger dan gedacht. “Om echt meer aandacht te kunnen geven aan de leerling zelf, zul je er veel tijd in moeten steken. Naarmate je een band hebt opgebouwd zullen ze je steeds meer vertellen over zichzelf, wat jou meer informatie geeft om de goede hulp te bieden”. Maar volgens Daisy is dat het allemaal waard. “Als je echt verbetering merkt na een gesprek met je coach leerling, geeft je dat natuurlijk ontzettend veel voldoening. Dan heb je een leerling meer zelfkennis en bovendien zelfvertrouwen kunnen bieden, wat een van de waardevolste dingen in het (jonge) leven kan zijn.”

Meer weten over de trainingen van September Onderwijs? Klik hier voor meer informatie!

Foto: Daisy van den Berghe- coach/docent op het Willem II College Tilburg