Motivatie, faalangst en concentratie: een greep uit de elementen waar een groep leerlingen op het Almere Buitenhout College in MAVO3 wel wat hulp bij kon gebruiken. Hafsa is leerlingcoördinator en docente Nederlands op deze school, waar het traject leerlingbegeleiding succesvol is afgerond. Hafsa deelt haar positieve ervaringen met ons!
“Naar aanleiding van tegenvallende rapporten in periode 1 bij twee MAVO3 klassen, stond er in totaal een hele klas op blijven zitten. Erg heftig na de eerste periode, dit aantal ligt meestal een stuk lager! We zijn in gesprek gegaan met de leerlingen. Waar zit het hem in dat de resultaten zo laag zijn en wat kunnen we hen bieden? We hadden natuurlijk een paar bijzondere jaren achter de rug vanwege corona. De leerlingen dachten: het komt vast allemaal wel goed, het lukt wel, er wordt vast wel goed voor ons gezorgd. Daar tegenover stond ook een stukje studievaardigheden, of überhaupt vaardigheden: goed met elkaar omgaan, het sociale aspect, hoe verhoud je je tot docenten, hoe kom ik op een goede manier voor mezelf op? Er is eigenlijk zoveel aan de hand met leerlingen, waar je als school vaak niet aan toekomt, ook niet als mentor. Leerlingen hebben individuele aandacht nodig, maar dit is ontzettend tijdrovend en vraagt ook nog eens om de juiste vaardigheden. Je voldoet eigenlijk nooit aan íedereens vraag. Uiteindelijk zijn we toen bij September terechtgekomen.
Zelf ben ik als mentor vanaf het begin heel nauw betrokken geweest bij het hele proces. Wat hebben wij nodig, wat biedt September? Ik heb heel goed naar elke individuele leerling gekeken en meegedacht bij welke coach zij het meest gebaat zouden zijn. Ook bij alle rapportvergaderingen ben ik in gesprek gegaan met de leerlingen. Even aftasten wat zij van dit alles vonden. Natuurlijk hing er wat weerstand; het is toch een uur per week waarin ze veel moeten praten, ook over onderwerpen waarover ze niet gewend zijn te praten.
“Ze voelden zich echt gehoord!”
Drie weken na de start van het traject merkten we een omslag. De leerlingen kwamen uit zichzelf naar me toe, waren positief en blij: “Het is zo fijn om met die coach te praten!” Ze gaven aan dat ze het prettig vonden dat er naar hen geluisterd werd zonder oordeel. Ze voelden zich écht gehoord. Wat ik persoonlijk heel fijn vind, is dat de leerlingen echt inzicht hebben gekregen in hoe ze zelf keuzes kunnen maken. Hoe kom ik ergens, wat gaat er eventueel mis? Welke tools heb ik nodig en vervolgens gaan ervaren en oefenen. Het besef dat het echt uit henzelf moet komen en dat ze er zelf ook iets voor moeten doen kwam steeds meer naar boven en was ook echt merkbaar aan hun instelling in de klas.
“Ik zag eindelijk de positiviteit weer op haar gezicht”
In het begin van het schooljaar nam ik een klas over als mentor, waarin een leerling zat die was blijven zitten in de derde klas. Ik bekeek haar overzicht en zag dat ze maar de helft van de tijd naar school kwam en dat haar cijfers niet oke waren. Ik dacht, gaat het díe kant op? Ik ben met haar in gesprek gegaan en ze gaf aan dat ze niet zo gemotiveerd was, geen aansluiting kon vinden met de klas en dat ze door moeite met bepaalde vakken en faalangst, niet vaak naar school kwam. Samen zijn we gaan kijken naar wat ze nodig had. Dit proces heeft ze echt heel goed opgepakt: ze kwam vervolgens uit zichzelf naar me toe om te laten zien hoe ze ervoor stond en hoe ze ergens gekomen was. Ik zag eindelijk de positiviteit weer op haar gezicht. Eerder was ze niet van plan om mee te gaan met het eindejaarsuitje, maar is uiteindelijk tóch meegegaan! Echt een mooie ontwikkeling om te zien!
Het hele traject met September en alles wat we als school verder hebben ingezet, heeft invloed gehad op de denkprocessen van de leerlingen en heeft ervoor gezorgd dat ze echt een stukje eigenaarschap hebben gepakt. Ze zijn het absoluut niet gewend dat bepaalde vragen gesteld worden, maar achteraf zag je dat ze dingen hebben opgepikt en dat het is blijven hangen.
Leerlingen hoop geven: het klinkt cheesy, maar het is wel wat je beoogt als je start met persoonlijke ontwikkeling. Ze realiseren zich dat werken aan jezelf confronterend is en dat je echt door wat lagen heen moet, maar ook dat ze soms lessen moesten missen om hun coachgesprek te voeren. Dat vonden ze dan opeens toch wel erg belangrijk, maar ik merk wel het verschil tussen iets dat ze nutteloos vinden en iets wat ze wel de moeite waard vinden. We hebben weleens interne trainingen gegeven op het gebied van faalangst, waarbij leerlingen op een gegeven moment zijn afgehaakt omdat ze het niet (meer) nuttig vonden. Dit traject is door vrijwel iedereen afgemaakt!
Wat ook hielp, is dat de coaches van September neutraal waren ten opzichte van de leerlingen. Wel kregen ze het gevoel dat school moeite deed voor hen, dat we tijd en geld spenderen aan ze en dat we het echt voor hen deden. Best een luxe, eigenlijk.”
Benieuwd hoe coach Joeri het begeleiden van de leerlingen heeft ervaren? Lees hier zijn verhaal.
Kunnen jouw leerlingen ook een steuntje in de rug gebruiken en ben je benieuwd wat het traject Leerlingbegeleiding voor jouw school zou kunnen betekenen? Neem dan vrijblijvend contact met ons op, wij verkennen graag samen de mogelijkheden!
