Marie- Louise, trainer bij September: “Als trainer op het gebied van loopbaanoriëntatie- en begeleiding aan jongeren weet ik als geen ander dat jongeren van nu in een andere tijdsgeest leven. Alleen al dat wifi onder de eerste levensbehoeften valt en deze generatie Z geen wereld zonder internet en sociale media kent. Ondanks die kennis viel mijn mond open tijdens een oefening in een training Loopbaan begeleiding aan deze jongeren.”
Aan het einde van de training Loopbaan begeleiding gaf ik een opdracht waarin ze een brief mochten schrijven gericht aan zichzelf. Deze oefening is gericht op reflectie en werkt verhelderend om gedachtes op papier te zetten. Daarbij is het mooi om na een periode de brief onverwachts op de deurmat te ontvangen en van jezelf terug te lezen hoe je je voelde en waarmee je worstelde. Je staat stil bij de situatie en gaat na wat je in die tijd hebt bereikt. Een mooie reflecterende opdracht.
Dus dat gezegd hebbende, gaf ik aan dat ze zelf hun adres op de envelop mochten schrijven. Ik zou de brieven over een x periode posten. Al vrij snel vroeg een jongere aan mij waar hij zijn adres moest schrijven op de envelop. Op mijn coachende manier gaf ik de vraag terug, waarop ik ontdekte dat hij het niet wist. Ik vroeg wat hem zou kunnen helpen om aan zijn antwoord te komen. Hij stelde voor om dit bij zijn buurvrouw na te vragen. Zij gaf een vluchtig antwoord waarna ze mij beide twijfelend aankeken. Ik vroeg of ze eruit waren gekomen. Verlegen schudden ze hun hoofd. Wat ik vaker in dit soort gevallen doe is de vraag plenair in de groep stellen. Dus ik stelde de vraag aan de groep: “Waar en hoe hoort het adres op de envelop te staan?”
Eén jongere gaf een eerste reactie: “Rechtsboven in”. Ik dacht dat hij een geintje maakte…. “En de postzegel dan?”, vroeg ik hem. Ik merkte dat niemand in de groep exact wist hoe het moest. Nieuwsgierig vroeg ik hoe ze dat dan deden met kerstkaarten? Lachend reageerde de groep: Kerstkaarten? Waar had ik het over? Niemand in de groep had ooit een geschreven brief gestuurd, laat staan een kerstkaart. Generatie Z, dat wist ik. Maar hier stond ik ook even met mijn mond vol tanden. Deze digitale generatie, hun eigen ICT-specialist, stuurt geen handgeschreven brieven per post. Natuurlijk, dat had ik kunnen weten. Dit was voor mij een eyeopener. Ondanks dat ik veel weet van deze generatie en ik er al jarenlang mee werk, was ik verwonderd.
Het is goed om bewust te blijven van de belevingswereld van je doelgroep en vooral geen oordeel te vellen. Het niet weten waar je adres hoort te staan heeft naar mijn mening namelijk niets te maken met niveau of interesse, eerder met de digitale revolutie.
Ik ben blij dat ik door middel van deze opdracht jongeren kan laten ervaren hoe het is om een brief te schrijven en te ontvangen. Of ze dan vaker brieven gaan versturen is aan hen. Mijn doel als begeleider is om hen zelf dingen te laten ontdekken en uiteindelijk zelf de keuze te laten maken waar hij/zij voor wil gaan. Als begeleider faciliteer ik de jongeren zichzelf te ontwikkelen. Dit doe ik door doorvragen op emoties, ervaringen, successen en zaken waar ze tegen aan lopen. Door onder andere goed in te spelen op wat de jongere zegt en doet. In geval van een kerstkaart is dat de creatieve, digitale kerstkaart via Whatsapp… want behoefte aan binding heeft deze netwerk generatie absoluut!”
Marie-Louise
Trainer bij September
Hulp nodig bij Loopbaan begeleiding?
Heb jij hulp nodig om de juiste richting te bepalen voor jouw loopbaan?
Ga dan naar September Loopbaan.nl.
